Ik vond het bewonderingswaardig hoe mooi vergeving hier in de praktijk tot uiting kwam. Want ik zag letterlijk de symboliek uitgedrukt in het citaat: “Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft op de hiel die het heeft verpletterd.” Hoe was het mogelijk dat je door al dat oorlog geweld en de meest verschrikkelijke gruwel situaties, toch de keuze kon maken om niet verbitterd door het leven te gaan? Ik vond zijn keuze wijs omdat hij de keuze had gemaakt om zijn trauma`s een andere wending te geven en de keuze maakte hoe hij wilde omgaan met zijn angsten en pijn doormiddel van vergeving. Ook in zijn proces van vergeving aan zichzelf omdat hij zich ondragelijk schuldig voelde. Hij wilde eerder liever zelf weg en eruit stappen, dan dat schuldgevoel zijn verdere leven met zich meedragen. Maar jaren geleden was zijn zelfmoordplan mislukt en kwam hij weer tot leven in de kliniek. De waanzin van elkaar de verschrikkelijkste dingen aan doen en dan toch kunnen vergeven, om weer verder te kunnen gaan. Hij begon zichzelf te trainen, dat noemde hij dan altijd opnieuw je energie opladen. Als hij dan een nieuwe dag begon en hij het gereedschap had om zijn onderbewust zijn te her-programmeren. Dat was zijn training om zijn gedachtes te veranderen die zijn leven zo bepaalde. Want dat hij zich zorgen maakte dat deed het, een mens was niet ingesteld om zijn eigen ziel niet te horen. En met de fantasie die hij gebruikte, om zijn horror in zijn geest te creëren, iets wat hij natuurlijk helemaal niet wilde zien en ook niet wilde voelen, daar leerde hij weer grip op te krijgen. Door zelf de regie via zijn gedachten weer in handen te nemen. Hij werd zelf weer de directeur en dan niet de manager van zijn miljonairs bedrijf, nee de bedrijfsleider van zijn gedachten. De gedachten die zijn leven creëerden en alles wat hij zelf niet gecreëerd had, daarin werd hij de toeschouwer in de creatie van iemand anders, dat wilde hij niet meer, dus ging hij Dhr. W. Dyer lezen en werd zich bewust van zijn eigen weg.
